Czy spodnie skórzane wciąż są modne?

Kaligrafia to nowy trend. Czy dlatego, że tak mało jest pisania odręcznego, a pismo odręczne to nie tylko umiejętność, ale i sztuka? W Internecie jest mnóstwo materiałów dydaktycznych, książek, video tutoriali i warsztatów jak nauczyć się kaligrafii.

Najpierw dowiedzmy się, czym jest kaligrafia. Zgodnie z etymologią słowa: kaligrafia to piękne pismo ręczne (wywodzi się od greckich słów kallos „piękno” – graphe „pisać”). Kaligrafia jest również często nazywana sztuką pięknego pisma. Jest też definicja – „Kaligrafia to sztuka przedstawiania słów”.

Już w prymitywnych kulturach informacje były przekazywane za pomocą obrazów, a nie liter. Później takie obrazki przekształcano w znaki, które wskazywały na przedmioty wskazane na obrazku. Chińczycy przyjęli hieroglify jako takie znaki. Sztuka pisania tych znaków została doprowadzona do perfekcji przez Chińczyków. Z Chin kaligrafia dotarła do Japonii (chodzi o V wiek n.e. – okres powstania kaligrafii w Japonii nie jest tak wyraźnie zaznaczony). Później Japończycy zaadaptowali chińskie znaki do swojego języka.

W Chinach i Japonii kaligrafia należy do sztuk pięknych, do których zalicza się poezję i malarstwo. W różnych krajach kaligrafia zyskuje swoje własne, osobliwe cechy. Przyjrzyjmy się głównym rodzajom kaligrafii.

Kaligrafia europejska

Dziwne wydaje się określenie „kaligrafia europejska”. Sztuka ta kojarzy się z hieroglifami, być może z powodu obfitości filmów o różnych Klasztorach Szaolin. Teraz, kiedy o tym sobie pomyślimy, zdajemy sobie sprawę, że termin „kaligrafia” nie pojawił się znikąd. W przedrewolucyjnych szkołach polskich kaligrafia była nauczana jako osobny, ważny przedmiot. Znamy to obecnie z książek i filmów.

Kaligrafia w Europie była inspirowana rozwojem chrześcijaństwa. Biblia i inne teksty religijne były kopiowane w ogromnych ilościach i oczywiście konieczne było przepisanie tych tekstów nienaganną i bardzo piękną czcionką.

Kaligrafia wschodnioazjatycka

Jest to jeden z najciekawszych kierunków naszym zdaniem. Wszyscy widzieliśmy w filmach, jak chińscy lub japońscy mędrcy siedzą w pozycji lotosu na podłodze, powoli i dokładnie pisząc hieroglify. To jest wschodnioazjatycka kaligrafia z jej aureolą tajemniczości i romantyzmem klasztorów.

Co ciekawe, we wschodnioazjatyckiej kaligrafii zazwyczaj używa się tuszu i pędzelków. Oczywiście, książki i filmy przyczyniły się do wzrostu zainteresowania kaligrafią wschodnioazjatycką.

Kaligrafia arabska

Kaligrafia arabska (arabskie khatt lub hut) zajmuje szczególne miejsce w sztuce islamu, a pierwotnie wywodzi się z kopiowania Koranu. Myślę, że ty i ja częściej używamy terminu pismo arabskie.Osobno możemy wyróżnić kaligrafię indyjską, ormiańską, żydowską. Każdy rodzaj ma swoją własną historię i osobliwości kulturowe.

Jak już zrozumieliśmy, współczesna kaligrafia jest bardzo zróżnicowana, od sztuki wysokiej, która wymaga wiele specyficznej wiedzy i umiejętności, po kaligrafię „pospolitą”, której każdy może się nauczyć. Możesz nauczyć się tej umiejętności w domu, jeśli oczywiście stale ćwiczysz. Uważa się, że pisanie kaligraficzne ma właściwości medytacji, jak każda inna twórczość. Człowiek ma niepowtarzalną okazję do „poznania siebie”.

Kolor każdej tkaniny prędzej czy później traci swoją żywotność. Najczęściej wynika to z niewłaściwej pielęgnacji, np. po praniu w wysokich temperaturach. Długowieczność odcieni zależy przede wszystkim od właściwości włókien tkaniny.

Jedne z najbardziej uniwersalnych włókien, bawełna, są na tyle porowate, że wchłaniają i zatrzymują kolor. Z tego powodu tkaniny bawełniane mogą być prane w wysokich temperaturach. Jednak pod wpływem bezpośredniego działania promieni słonecznych prawie wszystkie tkaniny naturalne blakną – dzieje się tak z powodu szkodliwego wpływu promieniowania ultrafioletowego na pigment. Aby Twoje ubrania dłużej pozostały jasne, do tkaniny dodaje się pewne syntetyki.

Dlaczego przedmioty mogą stracić swój dawny blask? Istnieje wiele powodów:

• Pranie w zbyt wysokiej temperaturze;
• Pranie ubrań w różnych kolorach w tym samym czasie;
• Ekspozycja na promienie UV;
• Użycie nieodpowiednich detergentów;
• Stosowanie agresywnych odplamiaczy.

Jak przywrócić kolor ubraniom? Wszystko zależy od oryginalnego odcienia ubrania. Istnieje wiele ludowych sposobów na przywrócenie blasku Twoim ubraniom. Przed zastosowaniem jakiejkolwiek metody, zalecamy przetestowanie jej na kawałku podobnej tkaniny, aby nie zepsuć całości.

Jak przywrócić blask brązowym ubraniom?

Będziesz potrzebował łupiny orzecha włoskiego i trochę tytoniu. Najlepszym rozwiązaniem jest użycie łupin niedojrzałych orzechów ziemnych lub włoskich. Zalej go wodą i gotuj przez 3-5 minut. Następnie roztwór wodny powinien ostygnąć do temperatury pokojowej.

Do ostudzonej wody dodajemy tytoń. Najlepiej używać tytoniu niefałszowanego, który można znaleźć w specjalistycznych sklepach. Im więcej tytoniu dodasz, tym intensywniejszy będzie brązowy kolor. Namoczyć ściereczkę w roztworze: trzymać przez 15-20 minut, a następnie spłukać. Następnie wysuszyć w sposób naturalny, z dala od bezpośredniego światła słonecznego.

Jak przywrócić czarny kolor w ubraniach?

Czarne ubrania wyglądają wyrafinowanie i stylowo, ale tylko wtedy, gdy mają głębię koloru. W momencie wyblaknięcia przedmiot traci swój dawny blask i staje się bezużyteczny.

Kolor można przywrócić do czarnego za pomocą wodnego roztworu tytoniu lub octu. Po praniu namoczyć ubranie w mieszaninie 1 litra wody i 20 gramów roztworu tytoniu, zwracając szczególną uwagę na szwy. Ewentualnie namocz sukienkę, bluzkę lub spodnie w wodzie z trzema łyżkami zwykłego domowego octu (maksymalnie przez 20 minut). Te dwa proste sposoby sprawią, że Twoje ulubione czarne ubrania znów będą wyglądać elegancko i promiennie.

Jak przywrócić żywość zieleni

Ta metoda sprawdzi się w przypadku przedmiotów w spokojniejszych odcieniach zieleni. Aby przywrócić kolor, wystarczy łuska cebuli. Skórka cebuli może wystarczyć na kilka litrów wrzącej wody. Ważne jest, aby pamiętać, że im więcej łupin cebuli, tym bardziej brązowy kolor; im mniej łupin cebuli, tym bardziej zielony kolor.

Po ostygnięciu, do roztworu dodajemy trzy łyżki soli i moczymy produkt przez 20 minut, a następnie spłukujemy w wodzie z odrobiną octu, aby utrwalić efekt przywrócenia koloru.