Biżuteria jako prezent na rocznicę ślubu

Kaligrafia to nowy trend. Czy dlatego, że tak mało jest pisania odręcznego, a pismo odręczne to nie tylko umiejętność, ale i sztuka? W Internecie jest mnóstwo materiałów dydaktycznych, książek, video tutoriali i warsztatów jak nauczyć się kaligrafii.

Najpierw dowiedzmy się, czym jest kaligrafia. Zgodnie z etymologią słowa: kaligrafia to piękne pismo ręczne (wywodzi się od greckich słów kallos „piękno” – graphe „pisać”). Kaligrafia jest również często nazywana sztuką pięknego pisma. Jest też definicja – „Kaligrafia to sztuka przedstawiania słów”.

Już w prymitywnych kulturach informacje były przekazywane za pomocą obrazów, a nie liter. Później takie obrazki przekształcano w znaki, które wskazywały na przedmioty wskazane na obrazku. Chińczycy przyjęli hieroglify jako takie znaki. Sztuka pisania tych znaków została doprowadzona do perfekcji przez Chińczyków. Z Chin kaligrafia dotarła do Japonii (chodzi o V wiek n.e. – okres powstania kaligrafii w Japonii nie jest tak wyraźnie zaznaczony). Później Japończycy zaadaptowali chińskie znaki do swojego języka.

W Chinach i Japonii kaligrafia należy do sztuk pięknych, do których zalicza się poezję i malarstwo. W różnych krajach kaligrafia zyskuje swoje własne, osobliwe cechy. Przyjrzyjmy się głównym rodzajom kaligrafii.

Kaligrafia europejska

Dziwne wydaje się określenie „kaligrafia europejska”. Sztuka ta kojarzy się z hieroglifami, być może z powodu obfitości filmów o różnych Klasztorach Szaolin. Teraz, kiedy o tym sobie pomyślimy, zdajemy sobie sprawę, że termin „kaligrafia” nie pojawił się znikąd. W przedrewolucyjnych szkołach polskich kaligrafia była nauczana jako osobny, ważny przedmiot. Znamy to obecnie z książek i filmów.

Kaligrafia w Europie była inspirowana rozwojem chrześcijaństwa. Biblia i inne teksty religijne były kopiowane w ogromnych ilościach i oczywiście konieczne było przepisanie tych tekstów nienaganną i bardzo piękną czcionką.

Kaligrafia wschodnioazjatycka

Jest to jeden z najciekawszych kierunków naszym zdaniem. Wszyscy widzieliśmy w filmach, jak chińscy lub japońscy mędrcy siedzą w pozycji lotosu na podłodze, powoli i dokładnie pisząc hieroglify. To jest wschodnioazjatycka kaligrafia z jej aureolą tajemniczości i romantyzmem klasztorów.

Co ciekawe, we wschodnioazjatyckiej kaligrafii zazwyczaj używa się tuszu i pędzelków. Oczywiście, książki i filmy przyczyniły się do wzrostu zainteresowania kaligrafią wschodnioazjatycką.

Kaligrafia arabska

Kaligrafia arabska (arabskie khatt lub hut) zajmuje szczególne miejsce w sztuce islamu, a pierwotnie wywodzi się z kopiowania Koranu. Myślę, że ty i ja częściej używamy terminu pismo arabskie.Osobno możemy wyróżnić kaligrafię indyjską, ormiańską, żydowską. Każdy rodzaj ma swoją własną historię i osobliwości kulturowe.

Jak już zrozumieliśmy, współczesna kaligrafia jest bardzo zróżnicowana, od sztuki wysokiej, która wymaga wiele specyficznej wiedzy i umiejętności, po kaligrafię „pospolitą”, której każdy może się nauczyć. Możesz nauczyć się tej umiejętności w domu, jeśli oczywiście stale ćwiczysz. Uważa się, że pisanie kaligraficzne ma właściwości medytacji, jak każda inna twórczość. Człowiek ma niepowtarzalną okazję do „poznania siebie”.